top of page

Ονειρωδία: 1. Ο Βασιλιάς κούπα

  • Writer: Ατίθασος Τράγος
    Ατίθασος Τράγος
  • May 8, 2020
  • 2 min read

Updated: May 16, 2020



Κουράστηκα να ζητώ οδηγίες και κατευθύνσεις, κι έτσι πήρα το δρόμο που μου υπαγόρευσε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως αυτός ο δρόμος είναι επικίνδυνος και τρομακτικός. Εμένα μου φαίνεται συναρπαστικός και απρόβλεπτος. Όσο καιρό τον περπατώ απολαμβάνω τις εκπλήξεις που βρίσκονται πίσω από κάθε στροφή.


Όμως όχι σήμερα, όχι τώρα.


Είναι λίγες μέρες που περπατώ σε ένα ρηχό ρυάκι, ήρεμο και δροσερό. Μετά την τελευταία στροφή έφτασα εκεί που ο δρόμος διακόπτεται και το ρυάκι πέφτει σε ένα χάσμα. Στην άκρη του ένας βράχος περιτριγυρισμένος από νερό και πάνω του κάθεται ένας άνδρας. Βλέπω την πλάτη του. Έχει κοντά μαύρα μαλλιά και λευκή υγρή επιδερμίδα που τρέχει σαν το ρυάκι. Τα ρούχα του όμως είναι στεγνά.

Έχω μείνει ακίνητος. Δεν έχω συναντήσει άλλο ον στο δρόμο μου ως τώρα. Σκέφτομαι πως…


«Μη το σκέφτεσαι, έλα κοντά μου», είπε χωρίς να γυρίσει. Το σώμα μου ακίνητο, όχι όμως η σκέψη μου, που αρχίζει να κινείται όχι με λογική αλλά με εικόνες. Ονειρεύομαι πως πέφτω μαζί με το ρυάκι διασχίζοντας τον αέρα, κι όπως συνέρχομαι από την στιγμιαία ονειροπόληση, βρίσκομαι δίπλα του στο βράχο κι εκείνος με κοιτά με ένα χαμόγελο. «Ο αέρας και το νερό έχουν μια ιδιαίτερη σχέση. Το ένα είναι το άλλο, εναλλάσσονται διαρκώς. Τη μια είναι θάλασσα, την άλλη σύννεφο, τη μια ρυάκι την άλλη υγρασία. Το ίδιο οι σκέψεις και τα συναισθήματα. Τη μια σκέφτεσαι αυτό που νιώθεις, την άλλη νιώθεις αυτό που σκέφτεσαι, η σκέψη γεννά συναίσθημα και το συναίσθημα φέρνει σκέψεις.»

«Εσύ τι είσαι; Γιατί είσαι εδώ;», τον ρωτάω. «Είμαι ο Βασιλιάς κούπα, ο αέρας του νερού. Βρίσκομαι εδώ για να σιγουρευτώ πως δεν θα γυρίσεις πίσω.» «Και που να πάω. Μοιάζει με αδιέξοδο, αλλά δεν νοιώθω έτσι.»



«Ο δρόμος πάει μόνο εμπρός, Τράγε», είπε και το υγρό σώμα του έγινε αέρας, τα ρούχα του νερό που ενώθηκε με το ρυάκι κι εγώ βρέθηκα να πέφτω μαζί του, μεταμορφωμένος.

Νερό κι αέρας που πέφτουν σε μια αιωνιότητα χωρίς χώρο και χρόνο, ένας ύπνος βαθύς, υγρός και αέρινος, μια θάλασσα από σύννεφα, σαν χιονοθύελλα.


Μια λίμνη απέραντη όσο το διάστημα.

留言


Post: Blog2_Post

©2019-2020 by Ατίθασος Τράγος

bottom of page