Ποιός είναι ο Διάβολος και τι κάνει στο μυαλό μου;

Σαγηνευτικός και συναρπαστικός, αποκρουστικός και τρομακτικός, ο Διάβολος είναι για κάποιους ένας αντιήρωας βγαλμένος από θρησκευτικούς μύθους και για άλλους μια αλήθεια που συνειδητά αποφεύγουν να αναλογίζονται. Ένα πρόσωπο – σύμβολο – θεότητα που εκτός από τη θρησκεία, απασχολεί τη φιλοσοφία και την ψυχολογία. Σύμφωνα με τους ιερείς των Αβρααμικών θρησκειών, προσωποποιεί την ανηθικότητα και το κακό σε κάθε του μορφή, και όσοι εξασκούν μαγεία έχουν συνάψει συμφωνία μαζί του. Στη σύγχρονη εποχή, ο Διάβολος είναι καταφύγιο των θυμάτων καταπίεσης από γονείς, παπάδες και δασκάλους. Είναι επίσης σύμβολο σεξουαλικής απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης σώματος και πνεύματος. Οι δαίμονες και κάθε λογής τρόμος που εδρεύει στο βασίλειο της κόλασης, εμπνέουν τις καλές τέχνες και μαζί την τέχνη του έρωτα και τη σεξουαλική έκφραση. Ποιός τελικά είναι ο Διάβολος, πού τον συναντάμε και τι κάνει στο σώμα και το πνεύμα ενός ανθρώπου;

Ο Διάβολος και οι θρησκείες

Αβρααμικές θρησκείες Το όνομα Διάβολος βγαίνει από τη λέξη διαβάλλω που σημαίνει κατηγορώ ψευδώς, δυσφημώ, συκοφαντώ, κακολογώ. Το όνομα Σατανάς βγαίνει από το εβραϊκό ουσιαστικό σατάν που σημαίνει κατήγορος, αντίπαλος, και το ρήμα που πηγάζει αυτό το ουσιαστικό σημαίνει εμποδίζω, αντιτίθεμαι. Το ρόλο του στον Χριστιανισμό τον γνωρίζετε, ο Διάβολος είναι ο έκπτωτος άγγελος που επαναστάτησε εναντίον του Θεού και το έργο του από εκεί και πέρα είναι να κάνει τους ανθρώπους να παραστρατούν από τον ίσιο δρόμο, που δεν είναι άλλος από το λόγο του Θεού.

Στο Ισλάμ, ο ρόλος και η ιστορία του είναι σχεδόν πανομοιότυπη.

Η παρουσία του στην παλαιά διαθήκη είναι ελάχιστη και αναφέρεται περισσότερο ως έδρα (ha-satan) παρά ως όνομα, όμως ο ρόλος παραμένει ο ίδιος, η αποπλάνηση στην αμαρτία. Στον θεϊστικό Σατανισμό, λατρεύεται ως θεός στον οποίο οι πιστοί του απευθύνουν τις προσευχές τους και τον αναγνωρίζουν ως υπαρκτή οντότητα. https://www.newworldencyclopedia.org/entry/devil

Άλλες θρησκείες Οι υπόλοιπες θρησκείες δε διαθέτουν αντίστοιχο χαρακτήρα. Στον Ινδουισμό υπάρχει ο Κάλι, θνητός δαίμονας και πηγή κάθε κακού. Είναι άρχοντας του Κάλι Γιούγκα και η κατοικία του είναι τα μέρη όπου παίζονται τυχερά παιχνίδια, καταγώγια, πορνεία, όπου υπάρχει απληστία κι όπου γίνεται σφαγή. https://en.wikipedia.org/wiki/Kali_(demon)

Στον Βουδισμό υπάρχει ο Μάρα, ο δαιμονικός ουράνιος βασιλιάς που προσπάθησε να αποπλανήσει τον Σιντάρτα με οράματα όμορφων κοριτσιών. Αντιπροσωπεύει όλα τις αδυναμίες όπως απληστία, μίσος, ψευδαισθήσεις κλπ, όπως και το θάνατο.

https://en.wikipedia.org/wiki/Mara_(demon)

Στην ιαπωνική παράδοση και τον ιαπωνικό χριστιανισμό, το ρόλο αναλαμβάνει ο Ακούμα. 'Έχει αντίστοιχη εμφάνιση με τον Διάβολο και του αποδίδεται η ψυχασθένεια ως άμεσο αποτέλεσμα της παρουσίας αυτού, όπως και άλλων κακών πνευμάτων. https://en.wikipedia.org/wiki/Akuma_(folklore)

Ο σατανισμός του LaVey και ο Διάβολος στη σύγχρονη εποχή

Ο δογματισμός πάνω στην ηθική και η πατριαρχία σε συνδυασμό με την πρόοδο της επιστήμης, οδήγησαν στην κατά μέτωπο αμφισβήτηση των κυρίαρχων θρησκειών στη σύγχρονη εποχή. Κάποιοι απέρριψαν την πνευματικότητα δηλώνοντας άθεοι, άλλοι στράφηκαν σε άλλα πνευματικά μονοπάτια, όπως πχ ταοϊσμός και βουδισμός ζεν, ή αναζήτησαν την πνευματικότητα μακριά από φιλοσοφικές σχολές και θρησκευτικές δομές. Κάποιοι άλλοι προτίμησαν να διατηρήσουν το δίπολο Θεού και Διαβόλου μετακομίζοντας στην άλλη πλευρά. Ο LaVey συνδύασε την απόρριψη της πνευματικότητας και την πρακτική μαγεία, δημιουργώντας το δόγμα του αθεϊστικού σατανισμού, όπως εκφράζεται στο βιβλίο του, "Η Σατανική Βίβλος". «Η θρησκεία [του Λαβέι] είναι υλιστική, απορρίπτοντας την ύπαρξη υπερφυσικών όντων, τον δυϊσμό σώματος-ψυχής και τη μετά θάνατον ζωή. Οι ασκούμενοι σ' αυτήν δεν πιστεύουν ότι ο Σατανάς κυριολεκτικά υπάρχει και δεν τον λατρεύουν. Αντ' αυτού, ο Σατανάς νοείται ως ένα θετικό αρχέτυπο που αντιπροσωπεύει την υπερηφάνεια, την καρνικότητα (σαρκισμό) και τη φώτιση. Αγκαλιάζεται επίσης ως σύμβολο της περιφρόνησης απέναντι στις Αβρααμικές θρησκείες, τις οποίες οι Λαβεινιστές επικρίνουν για την καταστολή των φυσικών ενστίκτων της ανθρωπότητας και την ενθάρρυνση του ανορθολογισμού. Η θρησκεία προπαγανδίζει μια φυσιοκρατική κοσμοθέαση, βλέποντας την ανθρωπότητα ως ζώα που υπάρχουν σε ένα μη-ηθικό σύμπαν. Προωθεί μια φιλοσοφία βασισμένη στον ατομικισμό και τον εγωισμό, συνδυασμένη με τον κοινωνικό δαρβινισμό και τον αντι-εξισωτισμό.» https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%B5%CF%8A%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Τα παραπάνω είναι στοιχεία που εύκολα βρίσκει ο καθένας στο ίντερνετ και στα βιβλία και με βάση αυτά μπορεί, να διαμορφώσει την προσωπική του αλήθεια πάνω στο θέμα.

Η αλήθεια του Τράγου για τον Διάβολο (και τον θεό)

Είναι κακοί άνθρωποι όσοι πιστεύουν ή ακόμα λατρεύουν το Διάβολο; Η απάντηση βρίσκεται τόσο στην πρόθεση όσο και στο αποτέλεσμα των πράξεών μας. Δεν έχει καμία σημασία τι πιστεύεις, αν πιστεύεις και ποιο πνευματικό ή φιλοσοφικό μονοπάτι ακολουθείς. Σημασία έχει το τι κάνεις, γιατί το κάνεις και τι συμβαίνει όταν το κάνεις. Αν αυτό που κάνεις δεν επηρεάζει αρνητικά κανέναν, συμπεριλαμβανομένου του εαυτό σου, τότε δεν είναι κακό και δεν είναι καλό. Όταν επηρεάζει θετικά, τότε είναι καλό κι όταν επηρεάζει αρνητικά, τότε είναι κακό. Οι άνθρωποι έλκονται από την εικόνα και το σύμβολο του Διαβόλου γιατί αντιπροσωπεύει την ελευθερία και την αυτοδιάθεση του σώματος και του πνεύματος. Κάτω από τη στέγη του οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να ζουν όπως νιώθουν φυσικά και είναι προστατευμένοι από την κριτική γονέων, παπάδων, δασκάλων και λοιπών δογματικών που για τους λόγους τους έχουν αρνηθεί τη δική τους αυτοδιάθεση κι έχουν δεχτεί να ζουν ως καταπιεσμένοι καταπιεστές.

Ίσως αναρωτιέστε αν πιστεύω ή λατρεύω το Διάβολο. Όταν ήμουν έφηβος, δήλωνα σατανιστής και έκανα την επανάστασή μου και με αυτό τον τρόπο. Επίσης, έβρισκα την περιγραφή της θρησκείας για τον κόσμο εντελώς ανόητη. Ήταν πολύ πιο κατανοητός όπως τον περιέγραφε η επιστήμη. Όμως κι εκεί έλειπε κάτι που γνώριζα πως υπάρχει γιατί το ένιωθα, που για μένα είχε λογική να υπάρχει κι ήταν παράλογο να λείπει. Διαπίστωσα πως στις κοινότητες της επιστήμης και της αθεΐας υπάρχει κι εκεί δογματισμός. Έτσι, για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, δήλωνα αγνωστικιστής. Όμως, η απλή παραδοχή του αγνώστου δεν προσφέρει απαντήσεις και έτσι συνέχισα την αναζήτηση. Σταδιακά και οδυνηρά, έφτασα πιο κοντά στην προσωπική μου αλήθεια και σας την καταθέτω, όχι για να σας πείσω να την ασπαστείτε και να την ακολουθήσετε, αλλά για να σας δώσω ένα στοιχείο και να σας δείξω ένα πιθανό δρόμο να αναζητήσετε και να βρείτε τη δική σας. Είναι ένα ταξίδι που ξεκίνησε από το Διάβολο, συνάντησε το θεό και σαν σπείρα έφτασε παράλληλα με το σημείο εκκίνησης. Δεν έχω καταλήξει και δεν νομίζω πως γίνεται ποτέ να καταλήξει κανείς, γιατί πρόκειται για ένα μυστήριο.

Πριν τον Διάβολο είναι ο θεός.

Προς το παρόν, θεωρώ πως ο θεός βρίσκεται μέσα σε κάθε ζωντανό ον και κάθε ανόργανο υλικό. Τι είναι αυτό που έχει μια τέτοια ιδιότητα; Η ενέργεια. Άρα αν ο θεός είναι ενέργεια τότε βρίσκεται παντού. Προς το παρόν, συμφωνώ πως ο θεός, που ταυτίζεται με το σύμπαν, όπως κι όσο μπορούμε να το αντιληφθούμε, δημιουργήθηκε από το τίποτα. Συμφωνώ, προς το παρόν, με τη θέση της αρχαίας Καμπάλα, και το τρίπτυχο ain, ain soph, ain soph our, δηλαδή τίποτα-κενό-πλήρης απουσία ύπαρξης (=ain), απεριόριστο-αιώνιο στην πιο αγνή μορφή του (=ain soph) που προκύπτει από το ain ως αναγκαιότητα, απεριόριστο ή αιώνιο φως (=ain soph aur) που προκύπτει από το ain soph ως αναγκαιότητα, και πως ο κόσμος μας, που είναι το ίδιο με το θεό, δημιουργήθηκε κατά τη στιγμή της συνειδητοποίησης του ιδίου.

“Εγώ είμαι. “ Άρα ο θεός είναι συνείδηση.

Επίσης συμφωνώ, προς το παρόν, με τον Ταοϊσμό και εμπνέομαι από τα ποιήματα του Τάο Τε Τσινγκ. Αντιλαμβάνομαι πως το Τάο (=θεός=συνείδηση) είναι η ενέργεια που δεν είναι ενέργεια, το φως που δεν είναι φως, η νόηση που δεν είναι νόηση, το χάος που δεν είναι χάος, γιατί:

Το Τάο που περιγράφεται με λόγια,

Δεν είναι το αιώνιο Τάο.

Τα πλάσματα με όνομα δεν μπορούν Να ονομάσουν το αιώνιο όνομα.

Το να δίνεις ονόματα γεννά τα μύρια πράγματα.

Όταν αδειάσεις από επιθυμίες, μπορείς να δεις το μυστήριο. Όσο είσαι γεμάτος επιθυμίες, μπορείς να δεις μόνο τις εκφάνσεις του.

Τα δύο αυτά έχουν την ίδια πηγή, αλλά διαφορετικό όνομα. Η πηγή τους είναι το βάθος – βάθος μέσα στο βάθος. Αυτή είναι η πύλη για την κατανόηση των μυστηρίων.

Μετάφραση: Νικόλας Χ. Ρώσσης

Δεν είμαι ειδικός στην Καμπάλα ή στον Ταοϊσμό για να σας τα εξηγήσω καλύτερα, υπάρχουν πάμπολλα βιβλία για να διαβάσετε σχετικά, και το άρθρο δεν αφορά την κοσμογονία και το θεό, αλλά το Διάβολο. Για μένα πλέον δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πώς τελικά δημιουργήθηκε ο κόσμος ή ο θεός. Είναι μια βάση που έχω βρει και ως τώρα με εξυπηρετεί. Ποια αλήθεια εξυπηρετεί εσάς, είναι δουλειά σας να την ανακαλύψετε. Σας ενθαρρύνω να αναζητήσετε όσες πληροφορίες μπορείτε για να βρεθείτε πιο κοντά σε αυτή, αλλά στο τέλος μόνο ότι έχετε κατανοήσει θα είναι αληθινό. Η ταύτιση με το δόγμα κάποιου άλλου δεν προσφέρει κατανόηση γιατί δεν περιέχει εσωτερική διεργασία και δεν περιέχει αποδόμηση. Είναι η παραδοχή πως δεν μπορείς να καταλάβεις και πως οφείλεις να μάθεις αυτό που πρεσβεύουν οι αυθεντίες.

Ο Θεός εκφράζεται μέσα από όλα τα πράγματα, ο διάβολος μόνο μέσα από τον άνθρωπο. Paul Carvel, 1964-, Βέλγος συγγραφέας & γνωμικογράφος

Πριν προχωρήσω, θέλω να διευκρινίσω γιατί γράφω το θεό με πεζά και τον Διάβολο με κεφαλαίο (και αντίστροφα από την παραπάνω παράθεση!) Ο θεός είναι κάτι τόσο ακατανόητο και μακριά από εμάς που δεν μπορεί να ονομαστεί και να περιγραφεί και είναι αδύνατο να το κάνουμε προβολή. Αντίθετα, ο Διάβολος, ο Χριστός, ο (Αβρααμικός) Θεός, ο Ερμής, ο Όντιν, η Παναγία, η Σάκτι, η Θεά (της wicca), η Αφροδίτη, ο Σίβα κλπ είναι όψεις του θεού που μπορούμε να προβάλουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα και γι αυτό ονομάζονται.

Διάβολε, πού είσαι;

Η καρδιά του ανθρώπου είναι το μέρος όπου κατοικοεδρεύει ο διάβολος. Αισθάνομαι μερικές φορές μια κόλαση μέσα μου. Thomas Browne, 1605-1682, Άγγλος συγγραφέας & επιστήμονας

Όπως είδαμε στην αρχή του άρθρου, Διάβολος σημαίνει κατηγορώ ψευδώς, δυσφημώ, συκοφαντώ, κακολογώ, εμποδίζω, αντιτίθεμαι. Σας προκαλώ να αναρωτηθείτε και να απαντήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας, ποιος σας έχει κατηγορήσει, κακολογήσει, δυσφημίσει και εμποδίσει περισσότερο από εσάς τους ίδιους; Εμείς οι ίδιοι είμαστε το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εξέλιξή μας. Ακόμα και στις περιπτώσεις που έχει προκληθεί ψυχικό τραύμα - και ζητώ την κατανόησή σας γι αυτό που θα πω, δεν είμαι αναίσθητος - ο ψυχικά τραυματισμένος εαυτός είναι που κατηγορεί και εμποδίζει το άτομο να εξελιχθεί. Είναι η στροφή προς το Διάβολο μια κίνηση που κάνουν μόνο οι καταπιεσμένοι και ψυχικά τραυματισμένοι; Όχι, γιατί η σκοτεινή πλευρά, τα λημέρια του Διαβόλου, έχουν αυτή την πανέμορφη σκοτεινή αισθητική που εκφράζεται σε όλες τις τέχνες. Όσους μας τραβά αυτή η αισθητική, αναγνωρίζουμε μια ταύτιση με κάτι πρωτόγονο, κάτι αρχέγονο, κάτι ζωώδες μέσα μας. Αν λοιπόν ο Διάβολος είναι μέσα μας, όπως κι ο θεός, γιατί η αγκαλιά του είναι λυτρωτική και γιατί του θεού δεν είναι;

Αν ο άνθρωπος είναι αυτός που επινόησε τον διάβολο, τότε τον φαντάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσή του. Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, 1821-1881, Ρώσος συγγραφέας

Ο θεός δε μπορεί να σε αγκαλιάσει γιατί είναι μια χαοτική ενέργεια. Όμως μπορούν ο Χριστός, ο Διάβολος και οι άλλες θεότητες (=αρχέτυπα), γιατί είναι η ενέργεια πιο οργανωμένη και με χαρακτηριστικά. Όταν σε αγκαλιάζουν, μεταφορικά φυσικά, αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει, είναι να αγκαλιάζεις τον εαυτό σου και να τον αποδέχεσαι. Όταν λοιπόν η οικογένεια και η κοινωνία γενικότερα σε κρίνει, ή ακόμα σε απορρίπτει κι αποφασίζεις πως είναι ο Διάβολος που σε εκφράζει καλύτερα από άλλες θεότητες και ειδικά αυτές που πρεσβεύουν οι καταπιεστές σου, πέφτεις στην αγκαλιά του, προβάλεις τη σκιά σου σε αυτή την όψη του θεού κι έτσι αποδέχεσαι τον εαυτό σου καθώς σε αποδέχεται αυτός, που τελικά είναι το ίδιο πράγμα, εσύ. Αυτή η προβολή είναι δυνατή και ίσως απαραίτητη για να μπορείς να συνεχίσεις. Έτσι λοιπόν, ο Διάβολος είναι μέσα μας γιατί είναι ταυτόχρονα: η σκιά μας, τα τραύματά μας, η καταπιεσμένη μας αυτοδιάθεση, δηλαδή η καταπίεση που επιβάλουμε στον εαυτό μας επιτρέποντας την καταπίεση των άλλων να μας αγγίζει και η προσωποποίηση και προβολή της επανάστασή μας απέναντι στο κατεστημένο. Πιθανώς έχει κι άλλα η λίστα, αλλά καταλαβαίνετε που το πάω.

Έχω μπερδευτεί. Σατανά, βγες έξω. Aleister Crowley, 1875-1945, Βρετανός μάγος και μυστικιστής (τα τελευταία του λόγια)

Ο Διάβολος είναι λεγεώνα, περιέχει όλους τους δαίμονες που μας βασανίζουν. Οι δαίμονες αυτοί είναι οι πιο συγκεκριμένες όψεις του Διαβόλου. Είναι τα συγκεκριμένα ψυχολογικά μας προβλήματα: εμμονές, φοβίες, εθισμοί, θέματα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης, βία και πολλά άλλα. Ο Διάβολος είναι ο πειρασμός να ενδώσουμε σε όσα οι δαίμονές του μας βασανίζουν. Αν πχ ο δαίμονας είναι ο εθισμός, ο Διάβολος είναι ο πειρασμός να κυλήσεις πίσω στη χρήση όταν κάνεις αποτοξίνωση. Αν ο δαίμονας είναι η οκνηρία, ο Διάβολος είναι η φωνή που σου λέει βαριέμαι. Αν ο δαίμονας είναι χαμηλή αυτοεκτίμηση, ο Διάβολος μπορεί να είναι η επιβολή σου με τη βία. Περισσότερα με την ψυχολόγο σας, μόνο μην αναφέρετε πως ο Διάβολος φταίει για τη συμπεριφορά σας γιατί σας βλέπω στο ψυχιατρείο.

Δεν πρέπει ποτέ να σκεφτόμαστε την ευτυχία, επειδή αυτό προσελκύει τον διάβολο, που είναι αυτός που επινόησε αυτήν την έννοια για να κάνει το ανθρώπινο γένος να λυσσομανάει.. Γκυστάβ Φλωμπέρ, 1821-1880, Γάλλος συγγραφέας

Μας έμεινε η κόλαση και δε θα σας αρέσει η αλήθεια μου, αλλά ευτυχώς είναι δική μου κι όχι δική σας. Μετά τα παιδικά μου χρόνια σταμάτησα να πιστεύω πως υπάρχει κόλαση. Όλη αυτή η φάση της μεταθανάτιας κρίσης και αιώνιας τιμωρίας ήταν, και είναι, εντελώς ανόητη αντίληψη. Έτσι προτίμησα να απασχολήσω τη σκέψη μου σχετικά με την ύπαρξη ή όχι της ψυχής, την πιθανότητα ή όχι της μετενσάρκωσης κλπ. Όπως λοιπόν παρατηρώ τη ζωή μου αλλά και των άλλων, διαπίστωσα πως βρισκόμαστε σε ένα διαρκές κυνήγι για λίγες στιγμές ευτυχίας που όταν τελικά έρθουν, μας αφήνουν πιο κενούς απ’ ότι ήμασταν πριν. Τι κατάρα είναι αυτή; Η κόλαση υπάρχει και είναι η ζωή που ζούμε. Είτε είσαι πλούσια είτε φτωχή, όμορφη ή άσχημη, έξυπνη ή χαζή, μόνη ή με συντροφιά, υγιής ή άρρωστη, ζεις μια κόλαση, ένα κυνήγι ευτυχίας που σχεδόν πότε δεν έρχεται κι αν τελικά έρθει είναι τόσο φευγαλέα που σε αφήνει πιο δυστυχισμένη από πριν. Καλώς ήρθατε στην Κόλαση, θα έχετε μια δυσάρεστη διαμονή εκτός κι αν αποδεχτείτε πως το κυνήγι ευτυχίας είναι ακριβώς αυτό που θέλει να κάνουμε ο Διάβολος και οι δαίμονες που είναι μέσα μας.

Να κάνεις πάντα κάποια δουλειά, ώστε ο διάβολος να σε βρίσκει πάντα απασχολημένο. Άγιος Ιερώνυμος, 347-420 μ.Χ., Μεταφραστής της Βίβλου στα Λατινικά

Το κλειδί στην εξέλιξή σου είναι η δημιουργικότητα και η παραγωγικότητα, όχι στην καθημερινή δουλεία, αλλά πάνω στις ασχολίες που σε κάνουν να είσαι ο εαυτός σου. Η απραξία φέρνει εσωτερικό διάλογο, κι αν πχ ο δαίμονάς σου είναι ο εσωτερικός κατήγορος που σε απαξιώνει και σε κρίνει, τότε η εργασία είναι ένας εύκολος τρόπος να τον κάνεις να ησυχάζει. Η λύση όμως είναι να τον εξοντώσεις κι αυτό επιτυγχάνεται με διαλογισμό, με εθελούσια σίγηση του μυαλού. Μαθαίνοντας να ησυχάζουμε το μυαλό, μαθαίνουμε να έχουμε τον έλεγχό του και να το τιθασεύουμε. Ο δαίμονας της αυτοκριτικής (και άλλοι) δεν έχει καμιά δύναμη πάνω σε αυτόν που ανοίγει και κλείνει το μυαλό του κατά βούληση.

Το «εμείς» προέρχεται από τον Θεό, το «εγώ» από τον διάβολο. Γιεβγένι Ζαμυάτιν, 1884-1937, Ρώσος συγγραφέας

Αν έχω το Διάβολο μέσα μου, είναι κουλ ή είμαι δαιμονισμένος;

Είναι όσο κουλ το κάνεις. Η αποδοχή πως το κακό βγαίνει μέσα από κάθε άνθρωπο και δεν είναι κάποιος μεταφυσικός παράγοντας που βάζει τους ανθρώπους να κάνουν σατανικά πράγματα, είναι μια καλή αρχή για την αυτοβελτίωση και το δρόμο προς τη φώτιση. Αυτός ο δρόμος δεν περιλαμβάνει κανόνες παρά μόνο τη θέληση να υπερβαίνεις τον εαυτό σου, να τον φροντίζεις και να τον αγαπάς. Όσο χαμηλώνει ο εγωισμός τόσο εξυψώνεται το πνεύμα και αυξάνεται η ηρεμία. Όταν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και δεν φοβάσαι να τον αντιμετωπίσεις, αποκτάς σφαιρική εικόνα για τη συμπεριφορά σου. Με τις νέες οπτικές γωνίες που δημιουργείς με τον εσωτερικό διάλογο, επουλώνεις σταδιακά τα τραύματά σου, γιατί πια είσαι σε θέση να σε παρατηρείς. Όταν αποδέχεσαι τη μοναδικότητά σου, σταματά να σε απασχολεί τι πιστεύουν οι άλλοι, γιατί πλέον δεν αξιολογείς τον εαυτό σου με βάση τη γνώμη τους, αλλά με τη δική σου. Αποδεχόμενος τον εαυτό σου έχεις πάντα την καλύτερη γνώμη γι αυτόν!

Αν γλυκιά η αγκαλιά του Διαβόλου σε βυθίζει όλο και περισσότερο στο σκοτάδι, αγκάλιασέ τον εσύ και αναρριχήσου στην πλάτη του μέχρι να βγεις στο φως.

#Διαβολος #Σατανας #θεος #ψυχολογια #φιλοσοφια