Ο δικός του δρόμος

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που είχε κουραστεί με τη ζωή στην πόλη, κι έτσι αποφάσισε να αποτραβηχτεί σ’ ένα χωριό της νότιας Πίνδου, για να ζήσει πιο ήσυχα κοντά στη φύση. Ένα κρύο απόγευμα του χειμώνα καθόταν μπροστά στο τζάκι και σκρόλαρε αποβλακωμένος στο φέισμπουκ, μέχρι που μια δημοσίευση έκανε το δάχτυλό του να σταματήσει. Ο τίτλος της ήταν «Ποιος είσαι στα ταρώ;». Έβρισκε διασκεδαστικά αυτά τα χαζοτεστάκια και πάτησε για να το κάνει. Το «τεστάκι» ζητούσε να αθροίσει τα ψηφία της ημερομηνίας γέννησής του μέχρι να προκύψει ένας μονοψήφιος αριθμός. Το έκανε και βγήκε ο αριθμός 1. Πάτησε τον αντίστοιχο σύνδεσμο και βρέθηκε να κοιτάζει την εικόνα του Μάγου.

Ένας άνδρας με κόκκινη ρόμπα σε κατακίτρινο φόντο και γύρω του λουλούδια και βλάστηση. Είναι πίσω από ένα τραπέζι που πάνω του είναι ακουμπισμένα ένα ραβδί, ένα σπαθί, ένα κύπελλο και έναν δίσκο με πεντάλφα. Πάνω απ’ το κεφάλι του αιωρείται το σύμβολο του απείρου, το ένα του χέρι υψωμένο κρατάει ένα κρυστάλλινο ραβδί, το άλλο δείχνει κάτω. Έπειτα προχώρησε να διαβάσει τι σημαίνει αυτή η κάρτα. Ο Μάγος είναι κύριος των στοιχείων. Διαθέτει εσωτερική φλόγα, οξύνοια, συναισθηματική νοημοσύνη και θέληση, που είναι ικανότητες που τον κάνουν εκφραστή και δημιουργό. Ο Μάγος κάνει το θέλημά του πραγματικότητα, εφευρίσκει και καινοτομεί, ακολουθεί το δικό του δρόμο και κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο.

Ταυτίστηκε με αυτό που διάβασε και αποφάσισε να γίνει Μάγος. Επέλεξε να πιστέψει πως δεν υπάρχουν συμπτώσεις και πως παρόλο που πάντα τον συνάρπαζε η φιλοσοφία και η μεταφυσική, δεν ήταν τυχαίο που πρώτη φορά στη ζωή του είδε αυτή την κάρτα. Πώς όμως γίνεσαι Μάγος; Δεν είχε ιδέα! Έτσι λοιπόν το έριξε στο διάβασμα.

Διάβασε πολύ και κατάλαβε πως η γνώση είναι σημαντική, όμως από μόνη της δε σε κάνει Μάγο, αλλά Παππά. Όλα αυτά τα περίπλοκα τελετουργικά με τις αντιστοιχίσεις, τα εργαλεία και τα κατεβατά είναι μια διαφορετική λατρεία, είναι μια άλλη θρησκεία, άλλο ένα δόγμα. Όμως εκείνος θέλει να δημιουργεί και να κάνει τα πράγματα όπως τα νοιώθει κι όχι όπως τα έκαναν οι συγγραφείς αυτών των υπέροχων βιβλίων. Έτσι λοιπόν δοκίμασε τον διαλογισμό.

Διαλογίστηκε πολύ και κατάλαβε πως ο έλεγχος του νου είναι σημαντικός, όμως από μόνος του δε σε κάνει Μάγο, αλλά Ασκητή. Όλη αυτή η ακινησία σώματος και νου είναι ένα σπουδαίο εργαλείο για να μάθεις να πειθαρχείς ώστε να είσαι κύριος του εαυτού σου. Αυτή η παύση των πάντων περιμένει - δεν κάνει, και η δημιουργία θέλει πράξη - όχι στάση. Έτσι λοιπόν έπιασε τις τέχνες.

Κάνοντας τέχνη κατάλαβε πως έτσι εκφράζεται η ψυχή. Όλες αυτές οι ώρες ενασχόλησης του πρόσφεραν την ικανοποίηση να είναι ο εαυτός του, γιατί ότι έγραψε κι ότι χόρεψε ήταν δικό του και μοναδικό. Έμαθε πως η τέχνη δημιουργεί κάτι από το τίποτα και αυτό είναι μαγεία! Έτσι λοιπόν, ένα βράδυ έβγαλε τα ρούχα του, άναψε κεριά και αρωματικά, έβαλε την αγαπημένη του μουσική, μέθυσε και χόρεψε μέχρι που έπεσε σε έκσταση. Τότε, ανακοίνωσε στο σύμπαν πως είναι Μάγος και πως θα φτιάχνει κάτι από το τίποτα μέχρι η πραγματικότητα να αλλάξει.

Κι η πραγματικότητα άλλαξε.