Η ακολουθία του Τράγου

Κάθομαι πάνω στον επίπεδο λείο βράχο και νιώθω στην πλάτη μου το φως του Ήλιου που δύει. Μπροστά μου δυο μονοπάτια διασταυρώνονται κι έχουν χαράξει το χαλί από γρασίδι που καλύπτει το ίσιωμα. Ένα απαλό αεράκι φέρνει στη μύτη μου το μεθυστικό άρωμα των ροδάκινων που τα δέντρα τους απλώνονται στον απέναντι λόφο. Το κύμα χαϊδεύει τα βότσαλα κι ο ήχος τους μπερδεύεται με το βουητό των τζιτζικιών. Από δεξιά μου ακούω τα βήματά τους να πλησιάζουν και να δίνουν ρυθμό στις μελωδίες της φύσης. Ένας κύκλος από πολύχρωμες γλαδιόλες και ντάλιες περικλείει το βωμό που είμαι καθισμένος. Τους βλέπω πιασμένους χέρι χέρι να σταματούν τρία μέτρα μακριά μου, στο όριο του κύκλου.

Με μια κίνηση αφήνουν τις λευκές ρόμπες τους να πέσουν κάτω, αποκαλύπτοντας τη θεία γύμνια τους. Περνούν μέσα και προχωρούν περιμετρικά ανάβοντας τις δάδες που βρίσκονται στα σημεία που τέμνει ο κύκλος τα μονοπάτια. Έρχονται μπροστά μου και η γυναίκα ανάβει τη λευκή κέρινη στήλη που είναι στερεωμένη στο βωμό. Πάνω της έχω χαράξει την πεντάλφα και τα σύμβολα του Ερμή και της Αφροδίτης. Ο άνδρας βάζει φωτιά στο δοχείο με την κάνναβη κι ο μεθυστικός καπνός τυλίγει τα γυμνά κορμιά μας. Τα δυο χέρια τους ενώνονται ξανά και με κοιτούν στα μάτια με βλέμμα εκστασιασμένο. Αγγίζουν τα κέρατα, το πρόσωπο και τους μαστούς μου, τον ορθωμένο φαλλό και τον υγρό μου κόλπο, τα τριχωτά πόδια και τις οπλές μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα κι εκπνέω πάνω τους το θερμό ζωώδες ένστικτο. Τα ερεθισμένα κορμιά τους τρέμουν από επιθυμία.

Γυρίζουν πλάτη και κοιτούν προς την ανατολή. Ο άνδρας δίνει ορμή με το σώμα και κινεί τα χέρια του σε μισή περιστροφή, από κάτω προς τα πάνω και από μέσα προς τα έξω και εκτοξεύοντας το μίασμα έξω από τον κύκλο, φωνάζει: «Εκάς, εκάς, εστέ βέβηλοι!» «Από παντός κακοδαίμονος!», απαντά με δυνατή φωνή η γυναίκα, ορθώνοντας τα χέρια της εμπρός στο στήθος με τις παλάμες προς τα έξω κι εκτελώντας μια κυκλική κίνηση. Προσεγγίζουν την άκρη του κύκλου, προς τις ροδακινιές. Ο άνδρας ορθώνει το χέρι και με τον δεξί δείκτη σχεδιάζει το σύμβολο του αέρα, φωνάζοντας «ΑΗΡ!» και μια αιθέρια αέρινη μάζα το αγκαλιάζει. Στον νότο, η γυναίκα σχεδιάζει στον αέρα το σύμβολο της φωτιάς, φωνάζοντας «ΕΙΛΗ!» και αυτό αναφλέγεται. Έρχονται πίσω μου και η γυναίκα σχηματίζει πάνω από τη θάλασσα το σύμβολο του νερού φωνάζοντας «ΥΔΩΡ!» και ένα κύμα σηκώνεται σε στήλη και το ντύνει. Στο βορρά, ο άνδρας σχεδιάζει το σύμβολο της γης μπροστά στα πεύκα φωνάζοντας «ΓΑΙΑ!» κι αυτά σμίγουν και γίνονται ένα μ’ αυτό.

Κλείνουν τον κύκλο κι έρχονται μπροστά μου. Η γυναίκα περνά γύρω από το βωμό και στέκεται πίσω μου. Ο άνδρας στρέφεται προς την ανατολή και με επίσημη φωνή λέει: «Εισάκουσέ με, Ερμή, αγγελειοφόρε του Διός, υιέ της Μαίας, με την καρδιά την παντοδύναμη, αγωνιστικέ, αρχηγέ των θνητών, ευμενή, πολυμήχανε, ω αγγελειοφόρε αργοκτόνε, φτεροπέδιλε, φίλανδρε, προφήτη του λόγου στους θνητούς, που χαίρεσαι με τα γυμνάσματα και με τις δόλιες απάτες, τροφοδότη, ερμηνευτή των πάντων, κερδέμπορε, λυσιμέριμνε, συ που κρατάς στα χέρια το άμεμπτο όπλο της ειρήνης, Κωρυκιώτη, μακάριε, ωφέλιμε, εύγλωττε, αρωγέ στις εργασίες, φίλε των θνητών στις ανάγκες, συ με το φοβερό της γλώσσας όπλο το σεβαστό στους ανθρώπους. Εισάκουσέ με που εύχομαι, παρέχοντας αίσιον τέλος του βίου με εργασίες, χάρες του λόγου και αναμνήσεις.

Εσύ που κατοικείς στου Κωκυτού τον ανυπόστροφο δρόμο της ανάγκης, που κατάγεις τις ψυχές των θνητών υπό νέρτερα γαίης, Ερμή, βακχεχόροιου Διονύσου γένεθλον και της Παφίας κόρης, της ελικοβλεφάρου Αφροδίτης, που αμφιπολεύεις στον ιερό δόμο της Περσεφόνης, που είσαι πομπός κατά την γαία για τις αινομόρους ψυχές, τις οποίες κατάγεις, όταν επέρχεται ο χρόνος της μοίρας θέλγοντας με ευίερη υπνοδώτειρα ράβδο τα πάντα, και πάλι εγείρεις τους υπνώοντες. Γιατί σε εσένα έδωσε τιμή η Φερσεφόνεια θεά να οδηγείς τις αέναες ψυχές κατά τον ευρύ Τάρταρο στην οδό των θνητών. Αλλά, μακάριε, ας πέμπεις στους μύστες εσθλό τέλος επι τα έργα.»*

Η γυναίκα στραμμένη προς τη θάλασσα, λέει: «Ουρανία πολυ-ύμνητε φιλογέλωτη Αφροδίτη Θαλασσογέννητη γενετήσια Θεά Φιλολονύχτια σεβάσμια νυκτερινή ζεύκτειρα δολοπλόκα ανάγκης μητέρα. Τα πάντα απο σένα προέρχονται ω ζευκτειρία κόσμου δύναμις που στά χέρια σου κρατάς των τριών βασιλείων τα πεπρωμένα Εσύ γεννάς όλα όσα εν τω ουρανώ ευρίσκονται και όσα εις την Γαία την πολύκαρπον και όσα εις της θαλάσσης τα βάθη Ω σεβαστή πάρεδρε του Βάκχου θαλασσότερπτη χρήσιμη στους γάμους , των Ερώτων Μητέρα πειθηνία κλινόχαρη κρυφίας χαράς δώτειρα φανερή και αφανέρωτη ποθεινομάλλα ευπάτειρα Νυφική συνδαιτημόννισα θεών σκηπτρούχε Λύκαινα γεννοδότειρα φίλανδρη ποθεινοτάτη ζωοδότρα η ζεύουσα τους θνητούς με αχαλίνωτες ανάγκες που και των θηρίων τα πολυάριθμα γένη κάνεις να ερωτομανούν ωσάν να ευρίσκονται υπο την επήρεια φίλτρου μαγικού ! Ελα κυπρογέννητη γένους θεϊκού είτε είσαι στον Ολυμπο όπου ως Θεά Βασίλισσα χαίρεσαι την ωραία σου μορφή είτε στης λιβανομυρωμένης Συρίας τις οδούς διαμένουσα υπηρετείς είτε όταν στις πεδιάδες απο χρυσοκαμωμένα άρματα της ιερής Αιγυπτιακής γής εποπτεύεις τα εύφορα εδάφη είτε αν με κυκνοήλατα διασχίζεις άρματα τη φουσκοθαλασσιά του ωκεανού και ερχομένη χαροποιείς τα κήτη της θάλασσας που κυκλοτερώς για σένα χορεύουν είτε αν τις μαυρομάτες φαιδρύνεις νύμφες που σε γή ηλιόλουστη , σε αμμουδερούς αιγιαλούς ξαπλώνουν και για χάρη σου χοροπηδούν με ευθυμία Είτε στην γενέτειρά σου την κύπρο είσαι βασίλισσα με τον σύντροφό σου εκεί όπου καλίγραμμες και αδάμαστες νύμφες καθόλη τη διάρκεια του έτους υμνούν εσένα μακαρία Θεά και τον θεϊκόν σου υπέροχον και αγνόν Αδωνιν. Ελθέ Μακαρία Θεά εσύ που υπέρτερα αξιέραστη μορφή έχεις. Διότι σε επικαλούμαι με πνεύμα ταπεινό και καθαγιασμένους λόγους.»*

Οι θεϊκές ενέργειες υλοποιήθηκαν μπροστά μας, πάνω στο σταυροδρόμι. Ο άνδρας και η γυναίκα πήραν θέση απέναντί μου, με τις θεότητες ανάμεσά μας.

Μαζί αναφωνούν,«ΕΑ ΠΑΝ!» Προσφέρουν σπονδές, γλυκό κόκκινο κρασί μαζί με το αίμα που στάζει από τις παλάμες τους, που χάραξαν με τελετουργικό μαχαίρι. Η γυναίκα σηκώνει τα χέρια σε μια πλατιά αγκαλιά και λέει: «Σας καλέσαμε να ευλογήσετε την ένωσή μας μπροστά στο ιερό σας τέκνο, το Ερμαφρόδιτο». Ο άνδρας με τη σειρά του λέει: «Ερμή! Αφροδίτη! Ευλογήστε τους οργασμούς και το σπέρμα που θα ποτίσουν αυτόν τον ιερό τόπο». «Αγκαλιάστε μας με την ενέργειά σας»,

αναφωνούν κι οι δυο και η συνδυασμένη θεϊκή ενέργεια στροβιλίζεται γεμίζοντας τον κύκλο.

Η γυναίκα και ο άνδρας ενώθηκαν σε ερωτική έκσταση, πάνω στο σταυροδρόμι, στις τέσσερις κατευθύνσεις, πάνω στο βωμό και πάνω σε μένα. Οι θεοί γιόρτασαν μαζί μας την προς τιμήν τους ένωση κι εγώ αγαλλίασα με τα ζωώδη ένστικτα δυο ανθρώπων που χάθηκαν ο ένας μέσα στον άλλο, μέχρι που, εξαντλημένοι, αποκοιμήθηκαν στην αγκαλιά μου, λίγο πριν φανεί το πρώτο φως του Ήλιου. Με προσοχή να μη χαλάσω την ιερή ένωση, τους ακούμπησα απαλά στο βωμό και χάθηκα στο δάσος. Σε κάποιο βράχο θα αποκοιμηθώ ώσπου να βρεθώ από άλλους πιστούς που αναζητούν να προσφέρουν κρασί, αίμα και σπέρμα στους θεούς και να αφιερώσουν τους οργασμούς τους στο Ερμαφρόδιτο Παιδί, την Κλινόχαρη Μητέρα και τον Ανδρόγυνο Πατέρα.

*Ορφικοί ύμνοι Ερμή και Αφροδίτης

#παγανισμος #Ερμης #Αφροδιτη #Πανας #φαντασια